De geschiedenis van Cambodja

We zijn woensdagavond in een sports bar het Nederlands elftal gaan kijken, we waren er rond kwart voor 10 en het zat echt al behoorlijk vol met allemaal Nederlanders (expats), gelukkig was er boven nog genoeg plek en even later kwamen er 2 Japanners naast ons zitten, zij waren deze avond ook voor Nederland (en bij elke goal werd er ge-hi-fived). Het sfeertje was echt geweldig, want er waren ook enorm veel Australiers. Nog nooit hadden wij meegemaakt dat er net zoveel Nederlanderse fans zijn als die van de tegenstander. Er was een irritante Australier achter ons, die hele tijd zat te schelden op iedereen van Nederland, Roan kon het dan ook niet laten om bij de 2-2 om te draaien en naar hem te juichen. 5 minuten voor het eind van de wedstrijd werd dan ook in volle borst: Het is stil aan de overkant gezongen en we waanden ons even terug in Nederland, wij durfden niet mee te zingen want als Australie nog zou scoren wij de volle laag terug zouden krijgen natuurlijk ;)

Volgende dag een beetje uitslapen, na al dagen achter elkaar rond 6 uur de wekker te hebben gezet. Na een lekker ontbijt zijn we met de tuktuk naar, de plekken om te bezoeken in Phnom Penh namelijk, de Tuol Sleng S21 gevangenis en de killing fields. We hebben eerst de gevangenis bezocht, dit was namelijk een tip van iemand op internet omdat er dan meer dingen op de killing fields op z’n plek vallen.

Wat er zich tussen 1975 en 1979 in Cambodja heeft afgespeeld is bijna niet te beschrijven. Een kwart van de bevolking (3 miljoen mensen) is vermoord onder het bewind van Pol Pot. (google maar op Rode Khmer voor meer info)
Het zijn met name de mensen die hoger opgeleid zijn die gevangen werden genomen en daarbij ook hun hele familie (dit omdat ze anders bang zijn dat mensen wraak gaan nemen). S21 gevangenis was eerder een school geweest en de klaslokalen werden dan ook simpel omgebouwd naar cellen.
De mensen werden gevangen genomen in 1 van de 167 gevangenissen in heel Cambodja. Ze werden daar ondervraagd (de rode Khmer is bang dat iedereen bij de CIA of de Russische KGB zat) en verschrikkelijk mishandeld, zeg gerust gemarteld, nagels werden er uit getrokken, elektrische schokken, waterboarding, ze werden met hun handen op hun rug vastgebonden op het voormalige klimrek en omhoog getrokken totdat ze het bewustzijn verloren en dan ondergedompeld in water. Ze kregen 2 tot 3 eetlepels rijst per maaltijd, er was alleen lunch en diner dus komt het op zo’n 6 eetelepels per dag. Bedenk dan eens dat je met die 6 eetelepels op ook nog eens 14 uur gedwongen arbeid moet verrichten en je kunt wel nagaan dat er veel mensen overleden door verzwakking. Als je iets kon (bijvoorbeeld machines maken of mooi kon tekenen) of als je een belangrijke persoon was (bijvoorbeeld minister) kwam je in cellencomplex A, dit was het VIP gedeelte, waar je in je 1tje zat in een kamer van 12m2. In cellencomplex B,C en D zat je met een man of 40 in 1 cel, 30cm ruimte voor 1 persoon. Van alle 20000 mensen die werden gevangen genomen in deze gevangenis hebben er 7 mensen het overleefd, 4 kleine kinderen en 3 volwassenen. Onwerkelijk dat er in de cellen nog steeds sporen van bloed te zien zijn. Ook foto’s van alle gevangenen kon je zien, sommige al overleden terwijl ze werden gefotografeerd.

Nadat de mensen in Tuol Sleng werden gemarteld en ondervraagd werden ze daarna naar het ‘veld der doden’ ofwel killing fields gebracht. Natuurlijk vielen er in S21 gevangenis ook wel doden door verhongering of zelfmoord maar hier werden mensen nog meer mishandeld en uiteindelijk vermoord met welk werktuig/wapen ze maar voorhanden hebben, bamboe stokken, hamers, bijlen, noem maar op. Ze werden nooit doodgeschoten omdat de kogels te duur waren. De keel werd doorgesneden met een suikerpalm zodat de kreten van de verdere marteling werden gesmoord. Overal waren massagraven en je zag nog restjes kleding (tijdens het regenseizoen komen deze weer verder naar de oppervlakte), dit geldt ook voor de botten en tanden. De botten en kleding word 1x per 2 maanden door de medewerkers verzameld en apart gelegd.
Ook zien we een grote boom, nu versierd met armbandjes uit respect, maar waar vroeger baby’s bij hun enkels vastgepakt werden en, voor de ogen van hun moeder, met het hoofd tegen diezelfde boom werden doodgeslagen. We hebben een audiotoer (in het nederlands) gedaan, dus kregen we een headsetje mee en rustig bij alle stops het verhaal te luisteren, ook hebben we de muziek gehoord die werd afgespeeld tijdens het moorden, dit om boven het geluid van het geschreeuw van de mensen te komen. Dit geluid gecombineerd met geluiden van generatoren maakte het enorm angstig (voor ons zelfs al). Dat was het laatste geluid wat de mensen hebben gehoord voordat ze werden vermoord.

We zitten op dit moment in een minibusje (jaja met wifi) naar het zuiden van Cambodja, Sihanoukville, de rit duurt ongeveer 4 uur vanaf Phnom Penh. Hier blijven we 1 nachtje om vervolgens morgenvroegde boot naar het bounty eiland Koh Rong te gaan, we zullen hier 3 nachten blijven. Het eiland is enorm primitief met alleen electriciteit van 7 tot 10 ‘s avonds, dus geen verslagen voorlopig.