Ho Chi Minh - Phnom Penh (Cambodja)

Gisteren alweer de laatste dag in Vietnam, tijd gaat super snel!
We zijn maandag in de middag weer terug aangekomen in Ho Chi Minh City, de grootste stad van Vietnam met hun 9 miljoen inwoners, hebben gelijk onze was ingeleverd en maar ff een paar blokjes lopen om vervolgens lekker westers bij de Starbucks te eindigen met een heerlijke ijskoffie.
Ho Chi Minh is niet echt een stad waar wij veel hebben te zoeken voor ons gevoel, toeristen worden er echt lastig gevallen en als je naar een markt gaat word je van alle kanten benaderd. Je hebt wel een aantal musea over de oorlog en uitstapjes naar Mekong Delta of Cu Chi tunnels. We besluiten naar de Mekong Delta te gaan, maar omdat we al zoveel van het echte Vietnam hebben gezien voegt het voor ons niet veel meer toe. Het is wel een leuke groep met 2 stellen uit Australie.
Kort samengevat: lange rit er naar toe, rest van de dag met de boot weg en kijken hoe de mensen langs de Mekong (rivier) leven, we zijn langs een baksteen ‘fabriek’ gegaan waar mensen met de klei uit de Mekong rivier zelf bakstenen bakken en potten maken. Als er weer ergens thee wordt geserveerd bij het eten kijkt een van de vrouwen een beetje raar: “Uh, Is that hot tea?” Berdien begint min of meer uit automatisme de glaasjes om te spoelen en te serveren zoals de Vietnamesen het hier doen (we zijn na de week met de easyriders helemaal ingeburgerd). De 2 stellen zijn het niet gewend maar de gids knikt goedkeurend toe en vind het helemaal leuk dat iemand dat doet.
In Vietnamese families is het normaal om niet de naam te noemen van je kind maar het nummer. Het is juist een belediging om hen bij zijn/haar naam te noemen. De ouders zijn altijd nummers 1 en 1 en als jij dus het 1e kind bent in de familie, dan ben jij nummer 2, het 2e kind krijgt dus nummer 3. Als er neefjes en nichtjes langs komen dan wordt er bijvoorbeeld nummer 3 plus de naam gezegd (anders zouden alle nummers 3 gaan kijken). De ouders worden gewoon bij hun naam genoemd.
Als we terugkomen en de was op onze kamer vinden mist Roan een t-shirt, midden in de nacht doet ie nog een ontdekking, er mist een 2e t-shirt!
1 hiervan is weer terug bij het baasje en de andere… tsja, daar loopt nu waarschijnlijk een Vietnamees in rond. Uiteindelijk vanochtend bij het uitchecken hoefden we niet te betalen voor de was, ik geloof dat ze wel 10x sorry heeft gezegd, het is maar een t-shirt en wij maken ons er niet (meer) druk om!

Vanmorgen zijn we met de bus vertrokken naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Eerder hadden we het idee om met de boot via de Mekong Delta naar Cambodja te gaan. Zo’n trip duurt dan 3 dagen, na gisteren zijn we blij dat we gewoon in de bus zitten. Een rit van zo’n 6-7 uur, maar goed georganiseerd, ze regelen de visum ook, dus we hoeven eigenlijk weinig te doen. Om half 9 vertrekken we en om 20 voor 9 komt de tv aan… JAAAA gezellig, Cambodjaanse karaoke! Het maakt niet uit in Vietnam (en waarschijnlijk ook in Cambodja) hoe klein het dorp is: er is altijd een karaoke café. Het valt ons gelijk op dat de mensen super vriendelijk zijn en hun Engels is beter te verstaan. Lang blijven we niet in Phnom Penh dus we gaan er morgen op uit met ons nieuwe vervoersmiddel hier: de tuktuk!
We zitten hier in een fijn hotel, 1 van de zwembaden boven heeft uitzicht op de stad en zo zien we de rivier, mooie tempels en het koninklijk paleis. beetje baantjes trekken, douchen en ons maar weer in de oranje kleding hijsen want om 23:00 plaatselijke tijd voor de wedstrijd Nederland - Australie!
Laat de leeuw niet in z’n hempie staan!!