Zere kont, maagklachten, maar een prachtig Vietnam

Oke waar waren we gebleven... Laatste dag Hoi An.
We zijn 's morgens na ons ontbijtje bij het guesthouse weer naar onze kleermaker geweest om de korte broeken voor Roan op te halen, 1 was goed, de andere moest nog even wat worden aangepast, we konden 's middags de broek weer ophalen, dus we zijn lekker weer op de fiets naar Hidden beach geweest, daar heerlijk genoten van ons laatste dagje strand voorlopig. Terug bij ons guesthouse gelijk even aan Linh (ja zo heet ze dus) gevraagd of iemand van het postkantoor langs kan komen om al onze kleding op te kunnen halen en verscheept kan worden richting NL.
Doordat we ook nog een Vietnamese hoed gekocht, werd de doos iets te groot (en onbetaalbaar) om het met de luchtpost te doen, dus maar by sea, duurt wel 3 maanden, maar goed.

Volgende dag met de easy riders op pad, alleen begint voor ons de dag wel heel erg vroeg, Roan voelt zich midden in de nacht niet lekker en moet een keer of 6 overgeven, dus van nachtrust is niet veel gekomen. 's Morgens om half 9 worden we opgehaald, Roan voelt zich na een thee met wat gember al wat beter. De 6 daagse reis kan beginnen!
Easy riders zijn gids en bestuurder van de motor en die met een lekker rustig tempo (gemiddeld 50km/h) ons door de binnenlanden van Vietnam zullen brengen. Elke dag brengen ze ons naar een nieuwe plaats en onderweg komen we veel over het land te weten en te zien. Natuurlijk weet iedereen wel over de oorlog in Vietnam, we besloten daarom naar My Lai te gaan, de plek waar op 16 maart 1968, 504 onschuldige bejaarden, mannen, vrouwen, kinderen en baby’s zijn vermoord door de Amerikanen. Het doel?? Er zouden getrainde militairen moeten zitten in dat dorp, ze troffen echter onschuldige mensen aan, die ze uit frustratie (?) hebben vermoord, opgeblazen met granaten en hun huizen plat hebben gebrand, zwangere vrouwen vermoord en hun buiken worden opengesneden, en ook al het vee/huisdieren worden gedood (zie wikipedia voor het hele verhaal). We zien in My Lai hier foto’s van, krijgen een rondleiding door het dorp, waar je nog de schuilbunkers ziet en delen van de huizen van toen en krijgen een film te zien over wat er die dag is gebeurd. Tijdens de rondleiding voelt Berdien haar niet goed, wat eerder die nacht bij Roan gebeurde, gebeurd een paar uur later bij Berdien. Het gevolg hiervan is dat we eerder een hotel gaan zoeken, helaas is er maar 1 kamer ergens vrij…. Geen wonder dat het vrij was. Het was verschrikkelijk, een bed zo hard als een stuk triplex en zelfs de wasbak te vies om je tanden bij te poetsen, spinnenwebben overal, gewoon echt te ranzig. Maar goed, we moeten slapen en rusten, morgen is alles weer beter.

Inderdaad, vandaag is alles beter. We zijn beide weer topfit en klaar om te gaan!
Het is ongebruikelijk om My Lai te bezoeken omdat het ver van de Hoi An ligt, er komt op deze weg bijna geen toerist, het is zelfs zo dat sommige kinderen nooit eerder een westerling hebben gezien. Dat verklaard gelijk waarom mensen ons nawijzen, hun mond open vallen, kinderen hun verstoppen en dat families die ergens aan het eten zijn ongegeneerd ons aan zitten te staren. Super bizar!
Vandaag zijn we de hooglanden in geweest, we rijden van My Lai naar Kon Tum, een lange weg te gaan: 220 km! Maar het uitzicht is super, rijstvelden en het dagelijks leven zien van Vietnam, natuurlijk stoppen we wel een aantal keren en genieten dan ook als we even pauze nemen om vervolgens met een cola’tje in de hangmat te liggen die een oud vrouwtje lachend komt brengen – dankbaar dat wij daar bij haar zijn. De temperatuur hier is heerlijk verkoelend en dat is goed voor onze eetlust! We komen net terug van een overheerlijke bbq met hertenvlees, varkensvlees en krokodil, nog ff dit verslagje met een paar foto’s uploaden en dan heerlijk slapen in een super fijn hotel!
Morgen hoeven we gelukkig niet zoveel kilometers af te leggen dus kan onze kont ook ff bijkomen want zo blijkt: niet alleen het zadel van een racefiets doet pijn!